Özet

AMAÇ

Prematürite, yenidoğan morbidite ve mortalitesinin önde gelen nedenlerindendir. Geç preterm doğum, annenin son adet tarihinin ilk gününe göre 34 (0/7) ile 36 (6/7) gebelik haftaları arasındaki doğum olarak tanımlanır. Geç preterm yenidoğanlar, çoğunlukla yüksek riskli kategoride değerlendirilmemelerine rağmen, artmış kısa ve uzun dönem morbidite ve mortalite riskine sahip olup topluma önemli yük oluşturabilmektedirler. Bu çalışmada İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Doğumevi’nde 2. düzey yenidoğan yoğun bakıma yatan 150 geç preterm bebeğin erken dönem sorunları incelenmiştir.

YÖNTEMLER

Kasım 2012 ile Kasım 2103 tarihleri arasında hastanemizde doğan ve yatışı yapılan 150 geç preterm bebeğin retrospektif olarak dosyaları incelenerek, maternal risk faktörleri, yatış nedenleri, yatış süresince karşılaştıkları sorunlar kaydedildi ve istatistiksel olarak irdelendi.

BULGULAR

Hastaların ortalama gestasyonel haftası 35,17 haftaydı; 64’ü (%42,7) kız, 86’sı (%57,3) erkek idi. Yatış endikasyonları incelendiğinde, 115’inin (%76,7) solunum sıkıntısı, 8’inin (%5,3) beslenme intoleransı, 8’inin (%5,3) yenidoğan enfeksiyonu, geriye kalanların hipoglisemi, konjenital anomali, hiperbilirubinemi ve asfiksi nedeniyle yatmış oldukları bulundu. Maternal sorunlar incelendiğinde 14 (%9,3) annede preeklampsi, 10 (%6,7) annede diyabet mevcuttu. İzlemde 13 (%8,7) hastada erken, 14 (%9,3) hastada geç başlangıçlı sepsis saptandı, 66 (%44) hastanın fototerapi ihtiyacı olduğu görüldü, 5 (%3,3) hastada apne izlendi.

SONUÇ

Literatür irdelendiğinde, geç preterm bebeklerde solunum sıkıntısı, beslenme intoleransı ve sarılık nedeni ile yenidoğan yoğun bakım ünitelerine sıklıkla yatış ihtiyacı olduğu görülmüştür. Bu çalışmadaki bulgular konuyla ilgili literatür verilerini destekler niteliktedir. Sonuçlar, son zamanlarda erken preterm doğumların artması nedeni ile, bu sınıfa bebeklerin giderek artan bir oranda yenidoğan yoğun bakım ünitelerini meşgul edeceğini düşündürmektedir.