Özet

GİRİŞ ve AMAÇ

Açığa çıkmayan çocuk ihmal ve istismarı (Çİİ) vakaları, çocuğun daha fazla örselenmesine, adli sürecin başlatılamamasına ve çocuğa gereken yardımın yapılamamasına sebep olmaktadır. Araştırmada, dört hastanede bir yıl içerisinde kaydedilmiş Çİİ vakalarının incelenmesi ve adli bildirimde bulunulmuş vakalar ile hastanelerin farklı birimlerinden istismar şüphesi ile yönlendirilmiş vakaların karşılaştırılması amaçlanmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER

Araştırmaya İzmir’de bulunan dört hastanenin ilgili birimlerinde çocuk istismarı kapsamında kayıt altına alınmış vakalar dâhil edilmiştir. Veri toplamak amacı ile Balkan Çocuk İhmal ve İstismarı Epidemiyolojik Çalışması için oluşturulan aktarım formları kullanılmıştır. Araştırmanın gizliliğinin korunması amacıyla veri toplama ekibi iki klinik psikologdan oluşmuştur. Araştırma veri tabanına kaydedilen bilgiler tanımlayıcı istatistikler kullanılarak analiz edilmiştir. Grupların karşılaştırılmasında t testi kullanılmıştır.

BULGULAR

%55’i adli vaka olmak üzere toplam 352 vakaya ulaşılmıştır. Sağlık çalışanlarınca sevk edilen şüpheli vakalarda istismarcının çoğunlukla aile üyesi olduğu, çocukların yaşı ortalamasının daha küçük olduğu saptanmıştır. Çİİ mağduru erkek çocukların %41,3’ü, kız çocukların %24,6’sı ise sağlık personeli tarafından tespit edilmiştir. Bu çalışmada istismara uğrayan çocuklarda okul ile ilgili problemlerin ve alkol/madde kötüye kullanımının, kendine zarar verme davranışının ve psikiyatrik bozuklukların en sık karşılaşılan problemler olduğu görülmüştür.

TARTIŞMA ve SONUÇ

Aile içinde gerçekleşen istismarın ve erkek çocukların deneyimlediği istismarın daha yüksek oranlarda gizli kaldığına göstermektedir. İstismar türleri ve bunlara maruz kalan çocuklarda gözlenen belirtiler konusunda hem ebeveynlerin hem de okullar, sosyal servisler, kolluk kuvvetleri ve birinci basamak sağlık hizmetleri çalışanlarının bilgilendirilmesi ile istismarın erken tespit edilmesi ve gerekli müdahalelerin yapılması mümkündür.