Özet

Amaç: Çalışmamızın amacı, adli makamlarca tamamlanması zorunlu tutulan adli kurul randevularına pandemi döneminde katılan ve katılmayan gençler arasındaki farkları saptamaktır.

Yöntem: Çalışmamıza, ilk adli psikiyatri muayenesi bir çocuk psikiyatristi tarafından tamamlamış olup pandeminin erken üç aylık döneminde Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Adli Kurulu tarafından değerlendirmesi planlanmış 26 genç dahil edilmiştir. İlk adli psikiyatrik görüşme kayıtları geriye dönük incelenmiş ve sosyo-demografik verileri, psikiyatrik tanıları; Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Çocukluk Çağı Kaygı Bozuklukları Özbildirim Ölçeği (KAYBÖ) puanları kaydedilmiştir.

Bulgular: İstatistiksel analiz sonucunda annenin çalışmasının pandemi döneminde adli kurul randevularına gelinmesini öngördüğü (p=0,009); anksiyete bozukluğu, zihinsel yetersizlik, dikkat eksikliği tanı kriterlerinin karşılanmasının randevuya gelme durumunu etkilemediği görülmüştür. Psikiyatrik tanılar arasında davranım bozukluğu tanısının ve madde kullanımının planlanan adli kurul randevusuna gelinmemesiyle ilişkili olduğu saptanmıştır (p=0,014, p=0,018). Gruplar arasında BDÖ ve KAYBÖ puanları açısından fark olmadığı, randevulara gelmeyen gençlerin toplam puandan bağımsız olarak BDÖ’nün 4. (anhedoni: p=0,015), 9. (suisidalite: p=0,009) ve 12. (ilgi kaybı: p=0,028) maddelerinde anlamlı yüksek puanlar aldıkları görülmüştür.

Sonuç: Çalışmamız, adli kurul randevularına gelinmemesinin davranım problemleri ve depresif belirtilerle ilişkili olduğunu göstermiştir. Eşik-altı depresif belirtileri olup davranım bozukluğu tanı kriterlerini karşılayan gençlerin psikiyatrik takip ve tedavi uyumları yaşıtlarına göre daha zayıf olup, bu grup COVID-19 salgını sırasında ruh sağlığı hizmetlerine erişimin kısıtlanmasından en çok etkilenen gruplar arasındadır.