Özet

Amaç: Erken çocukluk döneminde konuşma gecikmesi, nörolojik bozukluklar da dahil olmak üzere altta yatan çeşitli sorunlara işaret edebilir. Çalışma, 2-5 yaş arası çocuklarda konuşma gecikmesinin etiyolojisini kapsamlı bir şekilde araştırmayı ve bu durumla ilişkili potansiyel nörolojik bozuklukları tanımlamayı amaçlamaktadır.

Yöntem: Çalışmaya 2018 ve 2021 yılları arasında konuşma geriliği/gecikmesi/bozukluğu ile başvuran toplam 220 hasta dahil edildi. Tıbbi geçmiş incelemeleri, fiziksel muayene bulguları, gelişimsel değerlendirmeler, beyin manyetik rezonans görüntüleme taramaları, elektroensefalografi kayıtları, kromozom karyotip analizi ve array tabanlı karşılaştırmalı genomik hibridizasyon (dizi “comparative genomic hybridization”), İşitsel Beyin Sapı Davranımı Testi verileri önceden hazırlanmış veri formlarına retrospektif olarak kaydedildi.

Bulgular: Katılımcı grubunun %80'inde izole dil gecikmesi, %20'sinde ise global gelişimsel gecikme olduğu saptandı. Otizm, global gelişimsel gecikme yaşayan çocuklar arasında en sık teşhis edilen durumdu ve diğer önemli teşhisler arasında nörofibromatoz, serebral palsi, zeka geriliği, hipotiroidizm ve Rett sendromu yer aldı.

Sonuç: Bu sonuçlar, konuşma gecikmesi/geriliği ile başvuran çocuklarda nörolojik değerlendirmenin öneminin altını çizmektedir; çünkü bu, otizm spektrum bozukluğu veya genel gelişimsel gecikme gibi potansiyel gelişimsel sorunların erken dönemde belirlenmesinde önemli bir adım olarak hizmet etmektedir. Bu çalışma, erken çocukluk döneminde konuşma gecikmesinin çok yönlü doğasının anlaşılmasına yönelik değerli bilgiler sunmakta ve etkilenen çocuklarda değerlendirme ve müdahaleye yönelik bütünsel bir yaklaşımın önemini vurgulamaktadır.